استوار به سوی فردا گام بردار

حتی آنگاه که زندگی به سوی بد وبدتر گرایش دارد

خویشتن را نباز

و آن سخن شیرین را به یاد آر

" وقتی از اسب افتادی

بهترین کار این است که بر پشت اسب بنشینی "

در این کلام حکمتی است دلنشین

چه در خصوص زندگی نیز مصداق دارد

گاه سواره راه می پیماییم

عمر را پشت سر می گذاریم

وقتی ناگهان

بی انتظار، اتفاق می افتد

و جهان به دور سرمان می گردد

آن وقت است که مضطرب، آزرده و ترس خورده می شویم

آن گاه است که باید به عمق درون خویش بنگریم و

و ببینیم می توانیم

به جای بمانیم ، در همان جا که فرو  غلتیده ایم

یا می توانیم بر خیزیم و پشت راست کنیم

و مصممانه و استوار گام برداریم

به سوی فردا

و به خاطر بسپار

می توانی تا آنگاه که بخواهی در جای خود بمانی

تا زخم سکوت را مرهم گذاری

اما هرگز از برخاستن بیم مدار

و هر زمان که احساس کردی وقتش رسیده

دیگر بار از نو آغاز کن...

چرا که بار دیگر ممکن است زمان

موفقیت تو باشد.

 GO  Confidently  in  the  Direction  of  Tomorrow

Even  when  things  have  gone 

About  as  wrong  as they  can  go 

Don t  get discouraged 

The  old  expression  about

If  you  fall  off  a  horse

The  best   thing  to  do  is to" 

"get  right  back   on

has  a  lot  of   wisdom   into  it 

 Its  the  same  with  life

Some times   we  go  riding  along 

Having  the  time  of  our  life  

When  all  of  a sudden 

The  unexpected  happens 

 and   turns  our  world  around

But  it s    then  ... when  we re  feeling

anxious  and  hurt  and  afraid 

that  we  need   to  look  deep  inside 

and  see- that  we  can  either 

stay  in  the  place  where  we  fell  

or  we  can  get  right  back  up 

and  go  confidently 

in the  direction  of  tomorrmw 

And   remember 

 s  okay  to  stay  down  as  long   as  it  tak׳It

  To  recover  from  each  and  every  fall 

    but dont ever   be  afraid  of  getting  up 

and  beginning   again  just   as  soon 

  as  you   feel   the  need

       because   “next   time “  might  very  well  be 

              . the   time  that  you  succeed 

با تو همان  گونه رفتار خواهد شد که تو با دیگران  رفتار کرده ای

برروی یک سنگ قبر  در مقبره ای در مصر متعلق به سده ی 16 قبل از میلاد  نوشته شده است:

(( او برای دیگران همان خیر وصلاحی را جستجو می کرد که برای خود آرزو داشت ))

جهان هستی منصف وعادل است، برداشت امروز ما از زندگی حاصل کشته های دیروز ماست.

منبع : کتاب راز شاد زیستن

من از این به بعد بجای این جمله ها :
مواظب خودت باش
دستت درد نكنه
خدا خیرت بده
سلامت باشی
قربونت برم
فقط یه جمله میگم:
"دلت نشكنه!"
چون همه اونها بدون این بی فایده ست !

اگر قلبها دریچه ی نفوذند و صادقانه نفوذ کردن

پایدارترین مهربانی ها در قلبهاست

پس بدان دیدن شنیدن و حتی در نوشتن 

نیز میتوان تورا دوست داشت!!!

 من دارم تو آدمکها میمیرم...........

                         تو داری از پریها برای من .......

                                            قصه میگی..........

آيا اين تقدير منه؟؟؟؟؟

تا روزها در جاده دلتنگی بنشينم و
افسوس دوری تو را بخورم؟؟
درختان جاده زندگيم در حال خشك شدن هستند. 
افسوس كه تو ديگر در كنارم نيستی
افسوس كه سرنوشت برای ما جدايی را رقم زده .
افسوس كه هرچه بدوم و بدوم تو دور و دورتر می شوی
گفتی ما بدون هم خوشبخت تريم اما....

...........................

اما خوشبختی من در با تو بودن بود
افسوس كه خوشی ها تمام شد
افسوس كه باهم بودن ها تمام شد
اما اگر تو بدون من خوشبختی

دوری را تحمل می كنم

....................

من و تو دو خط موازی بوديم كه هرگز نقاشی پيدا نشد

تا دو سر ما را عاشقانه به هم برساند

و تا آخر اين دنيا موازی خواهيم ماند.

     لعنت به تنهایی ...

   لعنت به این تنهایی دلم برات تنگ شده ...

   لعنت به تو....

لعنت به عشق و عاشقی........

   از يک عاشق شکست خورده پرسيدم:     

بزرگ ترين اشتباه؟ گفت عاشق شدن

گفتم بزرگ ترين شکست؟ گفت شکست عش

  گفتم بزرگترين درد؟ گفت از چشم معشوق افتادن

 گفتم بزرگترين غصه؟ گفت يک روز چشم های معشوق رو نديدن

 گفتم بزرگترين ماتم؟ گفت در عزای معشوق نشستن

 گفتم قشنگ ترين عشق؟ گفت شيرين و فرهاد

 گفتم زيبا ترين لحظه؟ گفت در کنار معشوق بودن

 گفتم بزرگترين رويا؟ گفت به معشوق رسيدن

 پرسيدم بزرگترين ارزوت؟ اشک تو چشماش حلقه زدو با نگاهی سرد گفت:

(مرگ)

لعنت به تو با ذات خرابت                                  با این رفاقت و با این مرامت

به من نگاه نکن هرزه نگاهت                            دیگه من نمیدم جام بلا بت

کجا میری بی سر صدا                                    بی چشم و روی بی حیا

میری با کی رفیق بشی                                    داری میری پیش کیا

تو اومدی سراغ من                                        صدا زدی پیشم بیا

کم نذاشتم تو عاشقی                                       معرفت و لطف و صفا

قایمکی داری میری                                       تنهام گذاشتی بی وفا

تو که همش با من بودی                                 حالا میخوای بری کجا

خجالتم خوب چیزیه                                      خوبه بترسی از خدا

برو پیش هرکی می خوای                              دیگه سراغ من نیا

آره برو بی معرفت                                      دیگه ازت بدم میاد

عشقتو کشتم تو دلم                                      دور شو ازم ای رو سیا

به سیم آخر میزنم میگم که از پیشم برو

میخوام فراموش بکنم خاطره هاموعشق تو

میخوام بری از این دیارمیخوام بری دیگه نیای

لعنت به تو که با دروغ هر روز میگی منو میخوای

لعنت به اون قلب سیات لعنت به این بخت بدم

لعنت به اون لحظه که من ازعشق واست حرف میزدم

لعنت به تو که با منی اما دلت جای دیگس

میخوام بری نبینمت واسم نبودی هم نفس

میخوام بری دیگه نیای میخوام بری از این دیار

میخوام بری نبینمت دلت شده بوته ی خار

لایق عشقم نبودی اصلا لیاقت نداری

بخوای کنار من باشی یا سر رو شونم بذاری

برو که دیگه واسه من یه ذره حرمت نداری 

برو دیگه نبینمت حوصلمو سر میبری

ای زاده ی هفت پشت اصالت

در مکتب عشاق اگر این بود جوابت

لعنت به تو و ذات خرابت

ای شناگر قابل تو آب نمی دیدی

بازیچه شب گردان  مهتاب نمی دیدی

ای زاده ی هفت پشت اصالت

تفسیر تو این بود اگر از اصل نجابت

 لعنت به تو و ذات خرابت

اینک تو و این مرداب                         

اینک تو و این مهتاب                                                           

بیداری اگر این است

رفتیم دگر در خواب                      

ای کرم بدن شب تاب                                                  

به به چه قشنگی تو در این نقش بر آبت                            

لعنت به تو و ذات خرابت         

رفتیم و از این رفتن  بسیار تو را بخشید

آزادی و قلب تو بر  رفتن  ما خندید                                      

آن تازه رس نوبر گر حال مرا پرسید

گو  شکر خدا گفتم  و راضی ز ثوابت

لعنت به تو و ذات خرابت

بر اصل و نسب  بالی                  

ای اصل و نسب عالی

ای کاش نبینی تو                           

آن روز که پامالی

ای عاشق پوشالی                   

اینک تو و جولانگه مستان شرابت                               

لعنت به تو و ذات خرابت

ای عاشق پوشالی                          

گفتم که گلی افسوس

پا تا به سرت خاره                          

 ای بی خبر و مدهوش

 این مستی پیروزی                   

چند است  و نه بسیاره                            

سقای هزار تشنه ی آواره                            

سیراب شدند جملگی از آب سرابت                               

لعنت  به تو  و ذات خرابت

در آیینه ات بنگر              

حیوان صفتی بینی

حاشا مکن این باور این دست تو نیست   اینی

این است ترازوی عدالت

تو پادشه مکر و رضالت    

ارزانی آن تازه رس خوش قد و قامت     

تو پیش کش و قصه ی ما هم به سلامت

ای زاده هفت  پشت اصالت

تفسیر تو این بود  اگر از اصل نجابت

لعنت به تو و ذات خرابت

پایان سخن بشنو این غائله شد از نو

در مکتب عشاق اگر این بود همه صبر و قرارم

گر حوصله این بود  وچنین پا به فرارم

این گونه اگر گربه صفت بودم و حاضر به جوابم

لعنت به من و عشق و بر این ذات خرابم

اینک تو و این مرداب  اینک تو و این مهتاب

بیداری اگر این است  رفتیم دگر در خواب

ای کرم بدن شب تاب

به به چه قشنگی تو در این نقش بر آبت

لعنت  به تو و ذات  خرابت

 لعنت  به تو و ذات  خرابت
مرحبا چه قلب سنگی داشتی تو

چه دل شهر فرنگی داشتی تو 

مرحبا به این همه عشق و وفا

 چه دل زبر و زرنگی داشتی تو  

به خیالم که تو شاه پریونی 
باوفایی خوب و پاکی مهربونی
به خیالم که اگه وفا کنم من
قدر این مهر و وفا رو تو می دونی

به خیلم که تویی عصای پیری
توی دستات دستای منُ می گیری
  به خیالم که در این عهد جوونی
لحظه ای رو بی وجودم نمی مونی
چه خیال پوچ و چه فکر مُحالی
همه قصه ، همه ریا ، همه واقی

دنبال یه روزنه یه روشنایی گشتم
و ندیدم اما جز سیاه
مرحبا چه قلب سنگی داشتی تو

مرحبا چه قلب سنگی داشتی تو
 چه دل شهر فرنگی داشتی تو 

مرحبا به این همه عشق و وفا

 چه دل زبر و زرنگی داشتی تو  

منو بگو چه ساده دل چه ساده و چه خوش خیال
زیر چه ابر تیره ای باز کرده بودم پر و بال
تو رو بگو چه بی وفا انگار نه انگار با منی
نشستی با رقیب من حرف از محبت می زنی

مرحبا چه قلب سنگی داشتی تو
 چه دل شهر فرنگی داشتی تو 

مرحبا به این همه عشق و وفا

 چه دل زبر و زرنگی داشتی تو

ا

ای خدای مهربون دلم گرفته

با تو شعرام همگی رنگ بهاره ، با تو شعرام هیچ چیزی کم نمیاره

وقتی نیستی همچیم تیره و تاره ، کاش ببخشی تو خطا هامو دوباره

ای خدای مهربون دلم گرفته از این ابر نیمه جون ، دلم گرفته از زمین و آسمون دلم گرفته

آخه اشکامو ببین دلم گرفته تو خطا هامو نبین دلم گرفته، تو ببخش فقط همین دلم گرفته

توی لحظه های من شیرین ترینی واسه عشق و عاشقی تو بهترینی

کاش همیشه محرم دل تو باشم تو بزرگی اولین و آخرینی....

	تسلیت قلب صبورم اون دیگه دوستت نداره....     سهم اون یه عشق تازه سهم تو طناب داره

بَچه کـــِ بودم ، بَستَنـــــے ام را گــاز مے زَدَنـد

قيامَتـــ به پـآ ميکردم ،

چـه بيــــهوده بُزُرگــــ شُدم...

حالا روحَــم را گـاز مےزنند و مےخندم!

بر سر جاده زندگی نشستم تا شاید پرستویی مهاجر پیغامی از تو بیاورد و اکنون که رفته ای

تنها اشک است که تمامی ندارد.

تو رفتی و بعد از تو باران انتظار چه بی صدا میبارد.

و من در خلوت تنهایی خویش مانند شمع میسوزم.بعد از تو سرگردانی تنها در دشت زندگیم.

سفر تنها سهم من ازچشمان تو بود.دیشب فانوس زندگیم به امید روی تو روشنایی میبخشید

و امشب بی تو در گذرگاه زمان خفته است.اکنون زمان کوچ پرستو ها و نزدیک شدن غروب بر بام

شهر است. من باز آخرین قطرات اشک را روشنایی ستاره های یادت میکنم و نهال عشق را در

گلدان خالی زندگیم میکارم تا در نبود تو خزان تنهایی آن را از پا در نیاورد

  به جوانی ام به قلبم ... به خدای جسم و روحم ... به خدای آسمان ها...

              به تمام کهکشانها ... به ستارگان روشن ... به کرانه های دریا ... به نگاهت ...

                    به خدا ... به خاک پایت ... به نگاه خنده هایت ... به کبودی افق ها ...

                    به سحر به خنده ی گل ... به سپیدی سپیده ... به تمام خاک دنیا ...

            به خدا اگر بخندم ... به خدا اگر بنالم ... به خدا اگر بمیرم ... توئی آخرین تلاشم ...

                                            توئی ... آخرین نگاهم ...

                               کی بود که با اشکای تو یه اسمون ستاره ساخت
                               کی بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت
                               کی بود که با نگاه تو خواب و خیال عشق و دید
                               کی بود که تنها واسه تو از همه دنیا دل برید 
                               نگو کی بود کجایی بوداونکه برات دیوونه بود
                               رو خط به خط زندگیش از عشق تو نشونه بود
                               من بودم اونکه دلشوساده به پای تو گذاشت
                               اونکه واسش بودن تو به غیر غم چیزی نداشت
                               من بودم اونکه دل اخر عشق تورو خوند
                               اونکه به جای عاشقی حسرتشو به دل نشوند
                               حسرت دوست داشتن تو همیشگی بوده و هست
                               کاش میرسید به گوش تو صدای قلبی که شکست

  عشق ورزیدن خطاست                          

               حاصلش دیوانگیست

               عشق بازان جملگی دیوانه اند

               عاشقان بازیگر این بازی طفلانه اند

               عشق کو

               عاشق کجاست

               معشوق کیست

               جنبش نفس است که عشقش خوانده اند

               آنکه میمیرد ز شوق دیدن امروز ما

               گر بیابد بیشتر

               گر ببیند دلبران تازه تر

               عشق عالم سوز خاموش می شود

               چهره ی ما هم فراموش می شود

          سنگ قبرم را نمی سازد کسی

              مانده ام در کوچه های بی کسی

        بهترین دوستم مرا از یاد برد

        سوختم خاکسترم را باد برد